من وشبهای مهتابی که نور از آسمان می ریخت ،

هوا پر بود از عطر نسیم روحپرور در میان باغ 

گل دست طبیعت نقشها می زد ، 

ومن یک جام از آن نور را با شوق نوشیدم ورگهایم 

پر از عطر دل انگیز بهاران شد سبکبال از زمین ،تا آسمان 

پرواز می کردم ،ومی رفتم ،وآن پایین تمام بچه ها درخواب 

مردم در سکوت شب فرو خفته

ومادر گاه ،گاهی لالای روحبخشی زیر لب زمزمه می گفت ،

وآن دایه چه پاک وبی ریا دل را به عشق کودک زیبای مردم 

داد ومن اورا چقدر آبی تر از همیشه می دیدم ومی رفتم که 

تابالاروم ازقله های نور برای رویشی دیگر رویشی دیگر 

صدیقه اژه ای 

  مدیر وبلاگ شیدای اصفهانی